مقدمه: این مطالعه با هدف تعیین اثر مكمل ویتامین های E،C  و املاح منیزیم و روی با یا بدون ویتامین های B1، B2،B6  و B12، فولات و بیوتین بر كنترل فشارخون افراد دیابتی نوع 2 انجام شد.
مواد و روش ها: در این كارازمایی بالینی دوسوكور تصادفی، 67 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 با دامنه سنی 69-36 سال، مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران بر اساس جنس بلوك بندی و به صورت تصادفی به 3 گروه برای دریافت مكمل یا دارونما تقسیم شدند. كپسول ها در دو دوز منقسم (صبح و شب) به بیماران داده شد. هر كپسول در گروه 1 حاوی100 میلی گرم ویتامین C،50  میلی گرم ویتامین E،5  میلی گرم B1،5  میلی گرم B2،5  میلی گرم B6،5 میكروگرم B12،100  میكروگرم بیوتین، 500 میكروگرم اسید فولیك، 125 میلی گرم منیزیم و 10 میلی گرم روی بود. هر كپسول در گروه 2 حاوی 100 میلی گرم ویتامین C،50  میلی گرم ویتامین E،125  میلی گرم منیزیم و 10 میلی گرم روی بود. گروه شاهد دارونما دریافت كرد. در آغاز، پایان ماه دوم و چهارم مداخله، فشارخون سیستولی و دیاستولی اندازه گیری و آزمایش های بیوشیمیایی برای بیماران انجام شد. قند خون ناشتا به روش گلوكز اكسیداز وHbA1c  به روش كروماتوگرافی تعیین شد. غلظت ویتامین C پلاسما و منیزیم و روی سرم به روش رنگ سنجی، ویتامین E با HPLC و ویتامین B12 و فولات سرم با Electrochemiluminescence immunoassay اندازه گیری شد. مالون دی آلدئید سرم به روش كلریمتری تعیین شد. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با آزمون های آنالیز واریانس اندازه گیری های تكرار شده و آنالیز واریانس انجام شد.
یافته ها: این مطالعه نشان داد پس از 2 و 4 ماه مداخله، میزان ویتامین C پلاسما در گروه اول  (p<0.0001)و گروه دوم (به ترتیب p<0.0001 و p=0.002)، ویتامین E سرم در گروه اول و در گروه دوم (p<0.0001) و فولات سرم در گروه اول (p<0.0001) افزایش یافت. در گروه اول غلظت منیزیم سرم پس از 2 ماه مداخله (p=0.001)، افزایش یافت، اما تغییری در ماه چهارم مشاهده نشد. تغییر معنی داری در قند خون ناشتا و HbA₁c در هیچ یك از گروه های مورد بررسی پس از 2 و 4 ماه مداخله مشاهده نشد. در گروه دوم پس از 4 ماه مداخله، فشارخون سیستولی نسبت به پیش از شروع مطالعه در مقایسه با گروه شاهد كاهش یافت (p=0.012) و پس از 2 و 4 ماه مداخله فشارخون دیاستولی در گروه اول (به ترتیب p=0.003 و p=0.012) و در گروه دوم (به ترتیب p<0.0001 و p=0.002) و متوسط فشار سرخرگی در گروه اول (به ترتیب p=0.018 و p=0.025) و گروه دوم (p=0.002) نسبت به زمان شروع مداخله با توجه به تغییرات گروه شاهد، كاهش یافت. هم چنین كاهش معنی داری در مالون دی آلدئید سرم پس از 4 ماه مداخله در گروه های 1 و 2 مشاهده شد (به ترتیب p=0.009 و p=0.041).
نتیجه گیری: این بررسی نشان داد دریافت ویتامین های C،E  و املاح منیزیم و روی همراه با یا بدون ویتامین های گروه B در كاهش فشارخون موثر هستند.